برای گشت و گذار و دیدن موقعیت ایل ها باید در فصل و موقعیت مناسب  اقدام کرد . دو زمان مناسب  برای بازدید و دیدار از باقی مانده ایل میتوان برنامه ریزی و هماهنگی  بعمل اورد تا هرچه بهتر از بازدید خود لذت دیدار را بهمراه داشت . زمان و مکان اول در  نقطه اغاز کوچ در قشلاق و ابتدای فروردین تا نیمه اردیبهشت و زمان بعدی اسکان در  او ج مراتع ییلاق تا اواخر پاییز ، موقعیت خوبی برای دیدار از کوچ است . البته بستگی به سال خوب و پر بارش و عوامل دیگر دارد .

دو درخت روییده بر فرق سر دو (کوه سنگ عظیم ) و افتادن دو دانه بطور اتفاقی و اینک دو درخت تنومند و جالب و سمبل زیبایی دو منطقه دور از هم  یکی در   - بنی یکه    مرودشت و دیگری در شهرستان ارسنجان با وجود شباهتهایی در نوع خود جالب  و دیدنی و ان یکی نام  مقدس شاغیب با خود دارد و دیگری درخت صبور نام گرفته است . با مقایسه هر دو شباهتها و اختلافات را بهتر  می بینبم . ظاهرا و حدودا  ،حد و اندازه و سن انها و نوع سنگ و افتادن از ارتفاع و ارام گرفتن در شیب کم یا بدون شیب و ترکیدن سنگ مادر و میزبان، ارتفاع شاخه و برگ نهایی بسیار نزدیک و در خور تحسین است . البته رشته کوه های  که سنگها از ان جدا گشته از رشته کوه زاگرس و کم درخت و یا بی درخت و به بلندی کوه بیستون سر بر افلاک منطقه خود نهاده است .

درخت  در بنی یکه در کنار جاده اصلی قرار دارد .

بنی یکه

بنی  یکه

سالی  خوب و پر نعمت بود و مردمان عشایر سرخوش و شاد و به امید دل خوشی عازم ییلاق ،تابستانه ،و برف کوهای سرحد روزانه و شبانه اب میشد و در جویبارهای زیر قله تشکیل رودخانه اب یخی بزرگی میداد و از هر گوشه دشت و صحرا و کوه و دره و جنگل اب بود و سبزه و گل و بوته و مراتع غنی و سرشار از منابع گیاهی خوب و با طراوت  و همه در حال جمع اوری محصول بهاری و غرق  در خوشحالی بهار زود رس . دود از اجاقهای سیاه چادر ها در سپیده دمان بهوا بر میخاست . معمولا در چنین سالهای خوب و برکت داری مشکهای ماست پر بود و زنان ایل هم طبق رسم و سنت و دانایی بر کار خود سپیده دمان کار مشک زنی و کره گیری شروع و هر مشکی حداکثر یک ونیم ساعت زدنش بطول می انجامید و تا زمان صبحانه اهل خانواده دو سرویس مشک ماستی را به کره ناب تبدیل میکردند . وصبحانه هم شامل اخرین کره تازه با نان محلی و گیاهان خشک و تر و بامزه کوهی و خرمای گرمسیر که اغلب شاهانی جهرم در سفره ها گشوده و صرف میشد . وقتی سال خوب میگرفت خوب و باب طبع همه بود و هیچ کس را ملالی نبود مگر سحر خیزی که اجبار بود . بقول قدیمی ها می گفتند " سالی که بهارش خوبه از دل سنگ هم گل سر بر می اورد و واقعا هم چنین بود . عشایر دیگر از خدا چه میخواست .همین و همین نعمت بزرگ بهار نیکو .دیگ پلو هر شب براجاق و و مردم شبها دور هم گرد می امدند و خوش و خرم تا انتهای شب گپ و گفت می زدند و بعد هم بسوی جادر های سوسو زنا ن  روانه تا ته شب را در منزل خود سپری کنند و با شمارش ستارگان دوباره جنب و جوش و زندگی از نو سر میگرفت و تا انتهای تابستان کم کم رمق اب و مراتع و محصولات لبنی گرفته  میشد و روبه افول بود و تا نزدیکی های کوچ پاییزی هوای گرمسیر دل انان را از دوباره بسوی کوچ می کشاند و تنوع جدید خستگی و یکنواختی را بر میبست .

چدرویه در 35رکیلومتری شمال شرقی شهرستان جهرم  ودر فاصله 10کیلومتری محله یوسف اباد  کنار جاده جهرم - شیراز  در بخش کردیان واقع است . با اب و هوای گرم و خشک و میزان بارندگی اندک ،کمی معتدل تر از جهرم  دارای ناهمواریهای  از قبیل تپه ها و کوههای کم ارتفاع و دشتهای فراخ و صاف ، با رودخانه های خشک و فصلی و گاهی ابدار ، پوشش گیاهی کم پشت ،گیاهان و بوته زار و درختچه ای و درختان گرمسیری در ناحیه زاگرس پست و در جنوب قسمتیاز دنباله زاگرس در کنار یکی از تپه های بلند هرمی شکل معروف منطقه بنام ""تل دولاب ""در شمال مسیر در گذشته قرار گرفته است .سالهاپیش تعدادی از ساکنان و بزرگان و اجداد اهالی و ساکنان فعلی چدرویه جدید  که قبلا در مدارک و اسناد به اسم  حسن اباد تخته سنگ خوانده می شد .

اهالی چدرویه بطور موقت در دو نقطه نچندان دور از هم خانه سازی را شروع کردند و بتدریج به جمعیت  انان افزوده گشت و زمانی در گذشته بالغ بر یگصد خانوار و جمعیتی بیش از 500  نفر را در خود جای داد ه بود . البته برخی اهالی بر این باورند که  شاید نام  چدرویه (چدرو )خلاصه کلمه  40  (چهل رود ) با توجه به دارا بودن رودخانه های بسیار در منطقه ، باشد .بقایای و ویرانه های  محل سکونت قبلی در فاصله اندکی از  دهکده جدید هنوز هم بچشم میخورد .

غرب 

پوشش گیاهی  و تپه ماهور های اطراف چدرو یه .

دشت وسیع  لهواز را باید طی کنند تابه قشلاق برسند .اول و اخر  ارامش زمستانی پاره ای از ایل در این دشت باز که انگار در اسمان و سوای زمین افریده شده .هوا رقیق تر و ارتفاع بیشتر و خنک تر و سردتر از کلیه  مناطق هم جوار است . در بین چندین رشته کوه تکه پاره محصور گشته و صخره های مرتفع ان را از سرزمین های پست جدا می کند و در همین دشت سالهاست که سرنوشت ایل رقم خورده است .بازوی اصلی قشلاق محسوب شده و تمام قرار و مدار ها از این تقطه برای کوچ و تصمیم گیری گذشته انجام می گرفته . سالیان سال بخشی از ایل به این سرزمین خو و الفت گرفته بودند.